Artiest: Big Joe Williams
Auteur: Mary Johnson
Label: Bluebird
Jaar: 1935
Samen met zijn Washboard Blues Singers. Nam het ook op als Don't Leave Me Here. Ook melodisch verwant aan Elder Greene's In Town en I'm Alabama Bound. Latere Big Joe-versies in 1941 (ook Bluebird) en 1947 (Columbia) met Sonny Boy Williamson en Ransom Knowling, de versie die de meeste latere inspireerde. Zelf verklaarde Big Joe Williams in een interview dat Mary 'Signifying' Johnson de auteur is. Deze in 1900 geboren zangeres was tussen '25 en '32 getrouwd met Lonnie Johnson. Van hem bestaan een Baby Will You Please Come Home en een Baby Please Don't Leave Home No More. Dat inderdaad een vrouw aan de basis moet gelegen hebben wordt versterkt na beluistering van Vera Halls Another Man Done Gone ('40) waarin zij een man beweent die naar de gevangenis moest. Latere vrouwelijke variant op het Baby Please Don't Go-gegeven: I Gotta Man In New Orleans, gezongen door Josephine Parker in de Mississippi State Prison Farm in Parchman in '36. Ongecontroleerde beweringen wijzen op een vroeger bestaan: tot bij Papa Harvey Hull & Long Clive Reed in de jaren 20 (zie ook Stack O Lee Blues en Another Man Done Gone). Joe Williams, die zelf een paar jaar heeft vastgezeten, pikte wellicht in zijn prison camp de worksong Another Man Done Gone op.
Covers:
Big Three Trio [als I'm Gonna Walk Your Leg]
Mose Allison [versie die Georgie Fame kende en daardoor ook Van Morrison en Them]
Memphis Slim & Willie Dixon [als Baby Please Come Home]
Them [met Peter Bardens op orgel en Jimmy Page op gitaar; top 10 UK]
Beacon Street Union [versie van bijna 17 minuten]
Doors [London Fog-tapes]
Al Kooper [versie van meer dan 9 min.]
Muddy Waters & The Rolling Stones [live at the Peppermint Lounge, Chicago]
Willie & The Poor Boys [zang: Chris Rea]
Ramon Pipin [als Bébé, arrache-toi]
Verder ook door Clifton Chenier, Rory Gallagher, MC5, Rod Piazza, Sonny Landreth, Watermelon Slim, Vince Gill, Webb Wilder, John Mellencamp, Jessie Mae Hemphill en Bob Dylan. De Baby, Please Don't Go van The Orioles ('52 - Jubilee) was een andere. Dat was op zich dan weer toegegeven inspiratie voor James Browns eerste hit Please Please Please.
Nieuwe suggesties, aanvullingen en/of correcties kunnen steeds per post of via e-mail naar onderstaand adres verzonden worden:
Arnold Rypens
Rozenlaan 65
B-2840 Reet (Rumst)